υπερηχοθεραπεία

η, Ν

ιατρ. η χρησιμοποίηση τών υπερήχων για θεραπευτικούς σκοπούς σε διάφορες περιπτώσεις, όπως λ.χ. νευραλγίες, μυαλγίες, διαταραχές τής κυκλοφορίας, και κυρίως σε παθήσεις τών οστών και τών αρθρώσεων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπέρηχος + θεραπεία].